Een kriebelig einde...

Afgelopen vrijdag liep mijn eerste boerderij bezoek ten einde... mijn tas was gepakt en ik stond op het punt om naar de trein te gaan.
Toen kwam Megan, de vrouw des huizes, naar me toe en vertelde me dat haar man, Micheal, naar de huisarts was gegaan die ochtend. Hij had al een paar dagen erg last van kleine, rode bultjes die gepaard gingen met flinke jeuk... Toen hij de boel eens beter bekeek vond hij een klein zwart beestje! De huisarts constateerde dat dat wel eens 'scabies' kon zijn.
Zij heeft dat toen op internet opgezocht en ze vertelde me dat het kleine beestjes zijn die hun eitjes leggen onder de huid...
Ik moest dus in de gaten houden of ik last kreeg van bultjes en/of jeuk.
Er is echt een ding waar ik altijd bang voor ben geweest wanneer ik op reis ging naar verre landen. Beestjes!!! Tot nu toe heb ik altijd geluk gehad...
Natuurlijk kreeg ik bij het horen van dit verhaal direct overal jeuk! Toen moest ik bekennen dat ik sinds een paar dagen wel erg veel 'muggenbultjes' had. En ja hoor... bij nadere inspectie vond ook ik een klein zwart beestje!
Ik heb mijn nieuwe kleine vriend gelijk geprobeerd te pakken en met succes! Maar wat moet je met een beestje zo groot als een speldenknopje tussen je vingertoppen?! Megan kwam met het geweldige idee hem in een eierdopje met wiskey te stoppen en hem naar de dokter te brengen. Dan zouden we zeker weten wat het was! Dat was nog niet zo makkelijk maar ook dat is gelukt. Dus voordat ik de trein ging halen eerst langs de dokter met onze nieuwe vriend.
Daar heeft bijna iedereen wel even gekeken en vertelt wat hij/zij dacht dat het was: een luis, een teek, niemand wist het zeker.
Dus is ie opgestuurd voor onderzoek.
Om een lang verhaal kort te maken...
Uiteindelijk heb ik gister het verlossende woord gekregen:
het waren kippenluizen! Je hoeft daar niets tegen te doen, die gaan vanzelf weer weg.
Gelukkig heb ik nu ook nergens meer last van maar het was wel even schrikken!
Fijn hoor... zo'n boerderij!
Liefs!